Ta strona wykorzystuje ciasteczka ("cookies") w celu zapewnienia maksymalnej wygody w korzystaniu z naszego serwisu. Czy wyrażasz na to zgodę?

Czytaj więcej

Lorem ipsum PL

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. PL

Czytaj więcej

Lorem ipsum2

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat.

Czytaj więcej

Lorem ipsum3

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat.

Strona główna

W Tlalokanie św. Franciszka – synkretyzm religijny i dialog międzykulturowy w chrześcijańskich tekstach “Cantares Mexicanos

Badania finansowane przez Narodowe Centrum Nauki w ramach programu SONATA 17, numer projektu: UMO-2021/43/D/HS3/00386.

Od momentu podboju ziem dzisiejszego Meksyku przez wyprawę Hernana Cortesa, życie ich mieszkańców zmieniło się radykalnie. Azteckiego władcę (tlatoaniego), zastąpił król Hiszpanii, reprezentowany w Nowej Hiszpanii przez wicekróla i liczne grono urzędników różnego stopnia. Tradycyjne rolnictwo zostało wzbogacone o nowe uprawy i hodowlę zwierząt. Dawni bogowie musieli odejść w cień, a ich wyznawcy byli sukcesywnie poddawani ewangelizacji, najpierw przez konkwistadorów, a następnie przez europejskich, głównie hiszpańskich, duchownych.

Franciszkanie, Dominikanie i Augustianie, którzy jako pierwsi rozpoczęli pracę w tej nowo odkrytej „owczarni Pana”, szybko zorientowali się, że Aztekowie dysponowali bardzo bogatą tradycją oralną, a ich system wartości nie był aż tak odmienny od chrześcijańskiego, jak mogło się wydawać na pierwszy rzut oka. We współpracy z pozyskanymi wśród lokalnej młodzieży uczniami zaczęli więc przystosowywać dawne modele utworów do nowych potrzeb. Śpiewano-taneczne przedstawienia (w języku Nahuatl zwane cuicatl), które w czasach przed-hiszpańskich pełniły ważną rolę w przekazywaniu wiedzy o przeszłości i umacnianiu tożsamości kulturowej grupy, zostały przekute w narzędzie służące ewangelizacji.

Przygotowywane z okazji różnych świąt barwne przedstawienia wykorzystywały dawne sformułowania, motywy, metafory i dekoracje do przybliżenia Aztekom prawd wiary chrześcijańskiej. Jednakże, ze względu na ich zakorzenienie w tradycji przodków, cuicatl stawały się jednocześnie również przestrzenią, w której azteccy neofici mogli skutecznie przemycać elementy dawnego kultu w sposób niezauważalny dla braci zakonnych.

Prezentowane tu pieśni pochodzą z XVI-wiecznego manuskryptu „Cantares mexicanos”, przechowywanego dziś w Narodowej Bibliotece Meksyku. Spośród niemal stu zebranych tam utworów wybraliśmy te, które naszym zdaniem odzwierciedlają różne stopnie synkretyzmu religijnego i dialogu międzykulturowego, rozwijającego się w literaturze misyjnej Nowej Hiszpanii.